Ang Mukha Ng Ating Kababaihan
tula ni Nâzım Hikmet Ran
malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.
Hindi isinilang ni Maria ang Diyos.
Hindi si Maria ang ina ng Diyos.
Isang nanay lang si Maria sa maraming ina.
Isinilang ni Maria ang isang lalaki,
isang anak sa marami pang mga anak.
Kaya naman napakarikit ni Maria sa lahat ng kanyang larawan.
Kaya naman napakalapit ng anak ni Maria sa atin, tulad ng sarili nating mga anak.
Ang mukha ng ating mga kababaihan ang aklat ng ating pasakit.
Ang ating pasakit, ang ating pagkakamali at ang ating dugong ibinubo
na nag-ukit ng mga pilat na tila araro sa mukha ng ating kababaihan.
At makikita ang ating kagalakan sa mga mata ng kababaihan
tulad ng bukangliwayway na nagniningning sa mga lawa.
Ang ating haraya ay nasa mukha ng mga babaeng mahal natin.
Makita man natin sila o hindi, sila'y nasa ating harapan,
na pinakamalapit sa ating reyalidad at pinakamalayo.
* isinalin 06.16.2022
* litrato mula sa google
* tula mula sa Nâzım Hikmet Archive
The Faces of Our Women
by Nâzım Hikmet Ran
Mary didn't give birth to God.
Mary isn't the mother of God.
Mary is one mother among many mothers.
Mary gave birth to a son,
a son among many sons.
That's why Mary is so beautiful in all the pictures of her.
That's why Mary's son is so close to us, like our own sons.
The faces of our women are the book of our pains.
Our pains, our faults and the blood we shed
carve scars on the faces of our women like plows.
And our joys are reflected in the eyes of women
like the dawns glowing on the lakes.
Our imaginations are on the faces of women we love.
Whether we see them or not, they are before us,
closest to our realities and furthest.
